 |
Słynna scena balkonowa |
W utworze widać pewne odstępstwa od
typowej budowy → dramatu. Ma on cechy charakterystyczne dla → tragedii szekspirowskiej. Składa się z pięciu aktów. Pierwsza scena
(bójka służących) pełni funkcję ekspozycji. Zdarzenia z aktu I są wstępem do
zawiązania właściwej akcji, czyli spotkania Romea i Julii na balu . Na
perypetie składają się kolejne dramatyczne wydarzenia, zmiana losów bohaterów.
Tragiczny finał to śmierć Romea i Julii. Akcja utworu rozgrywa się we Włoszech.
Czas akcji nie został dokładnie określony ; wiemy , że obejmuje pięć dni.
Zarówno Romeo , jak i Julia zmieniają się w trakcie akcji. Romeo początkowo
jest uczuciowym , melancholijnym młodzieńcem, odgrywającym rolę nieszczęśliwie
zakochanego w Rozalindzie. Zmienia się, gdy poznaje Julię. Staje się
zdecydowany, gotowy zrezygnować z lojalności wobec swej rodziny , walczyć o
uczucie , pokonać wszelkie przeszkody, aby być z ukochaną. Jest gwałtowny,
porywczy, ale też szlachetny i odważny. Julia ma czternaście lat. Jest piękną
dziewczyną i posłuszna córką. Zgadza się z decyzją rodziców dotyczącą
małżeństwa z Parysem. Zmienia się , gdy poznaje Romea. Staje się dojrzała,
gotowa do poświęceń , zdecydowana , konsekwentna. Podejmuje niebezpieczne
działania, by walczyć o ukochanego i miłość. Język dramatu Szekspira jest
niezwykle plastyczny, obrazowy, zindywidualizowany. Pisze on zarówno stylem
prostym, potocznym, jak i wyrafinowanym. Autor stosuje wyszukane,
rozbudowane porównania, powtórzenia, oksymorony, liczne oryginalne metafory,
sentencjonalne zwroty. W literaturze epok późniejszych znajdziemy liczne
nawiązania do Romeo i Julii (np. wiersz Cypriana Norwida W Weronie ) . Znane
adaptacje filmowe wyreżyserowali m.in. George Cukor (1936) , Franco Zeffirelli
( 1968) , Baz Luhrmann (1996 ; uwspółcześniona wersja).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz